De Universele Verklaring van de Rechten van de Mens werd op 10 december 1948 door de Verenigde Naties aangenomen. Het was een antwoord op de wantoestanden tijdens WOII en een mijlpaal in de menselijke geschiedenis.

In de eerste viering staan we stil bij de essentie van deze verklaring: de menselijke waardigheid. We ontdekken hoe ‘concreet’ en ‘relevant’ de 30 artikels van deze verklaring voor elkeen van ons zijn.

In de tweede viering zien we dat deze mensenrechten nooit verworven zijn. In tijden van crisis komen ze onder druk te staan. Zo werd na 9/11 het absolute verbod op foltering in sommige landen terug in vraag gesteld.  De mensenrechten vragen dus een voortdurende en volgehouden strijd.

In de laatste viering kijken we naar de problematische band tussen bedrijven en mensenrechten. Sommige multinationale bedrijven schenden de mensenrechten, maar blijken anders dan staten onaantastbaar te zijn omdat er nog geen juridisch afdwingbare regels bestaan.