Nav de corona-maatregelen kan de gemeenschap tijdelijk niet meer samen komen in de vertrouwde Minnewaterkapel. Er werd beslist om over te stappen naar een huisliturgie. Elke abonnee op de nieuwsbrief krijgt de link doorgestuurd met de teksten en de muziek voor de volgende viering.
Op zondag om 10u30 of op een ander moment dat je past kan wie wil van thuis uit met deze insteek aan de slag, in de wetenschap dat de rest van de gemeenschap met haar of hem verbonden is.
Praktisch:
- Een kleine waarschuwing vooraf: zet je volumeknop in het begin niet te luid om niet verrast te worden!
- Hoe gebruik ik dit?
- je kunt op de tablet of de PC scrollen door de tekst die je hieronder vindt. De muziek staat op de juiste plaats waar je hem nodig hebt.
- Als je het makkelijker vindt om de tekst af te printen, die kun je in makkelijk af te drukken vorm vinden onder deze link (11 bladzijden). Er staat aangegeven waar welke muziek wordt gebruikt (zie hieronder).
MENSEN VAN DE WEG; BEWEGING, ACTIE, GAAN EN DOEN!
————–
————–
INLEIDING
Anamnese [herinnering van de voorgeschiedenis, nvdr], daarna navolging.
Doorheen deze liturgie, viering, herdenking zal opgelicht worden: de context van de gebeurtenis [het doopsel van Christus uit de lezing, nvdr] en zal het dramatisch en veeleisend karakter voor ons duidelijker worden.
Zoals met vele perikopen is door de officiële kerken hier relatief vroeg een andere invulling aan gegeven;, pastoraal veel handiger voor het instituut.
Dit verhaal was getuigenis van een openlijke afwijzing door Joden van de goddelijke status van Cesar en aldus een opstandige daad, door Rome voorzien van een kruisdoodvonnis.
Een “anamnesis” dringt zich aldus op: herdenking van de gebeurtenis, de context, het gevolg voor de toenmalige Joden en Joden/christenen en nu voor ons in onze context. Ieder inwoner was namelijk verplicht tot het “sacramentum” – onderwerping, aanvaarding van het onderdrukkend gezag van staat en tempel.
Niet enkel Rome werd vervloekt, ook de collaborerende tempeldienaars stonden onder de verwerping. Die deze opstandige daad van de doop ondergaan, werden dan ook vervolgd en veelal met de kruisdood gestraft.
Voor Johannes, zoon van een collaborerende priester en voor Jezus van Nazareth die opriep tot bekering en onderwerping alleen aan de Heer God was dit een ernstige opstandige daad, mede doordat ze opriepen om deze daad te volgen.
De Joodse profeet, Jezus en vele volgelingen verloren have en goed en hun leven.
Voorwaar men moest moed hebben om in dat protest in te stemmen.
Geen wollig verhaal, toen niet en voor ons ook niet.
————–
KAARS – KRUISTEKEN – GEDACHTENIS
Stellen we ons samen in Gods nabijheid en Jezus’ tegenwoordigheid en de Geest Gods die ons zal verlichten en bijstaan +
————–
OPENINGSGEBED – Ondenkbaar God (H. Oosterhuis. Vriend voor het leven p. 313)
Die in een ommezien van eeuwen
lichtjaren van bestemde tijd
met dit heelal U hebt verweven
die, onvervulde majesteit,
Uw hartsverlangen wilde delen,
Uw licht uitzwaaide wereldwijd
indaalde tot ons broze leven
en God voor ons geworden zijt.
Die, ziende ons verwilderd lijden
en sterven, geen ontkomen aan,
Uw woord spreekt: dat het ons bevrijde
van voor het zwarte gat vandaan
Die stuurt Uw geest, dat niet vervalle
ons hart aan wanhoopswoestenij
ooit zult Gij alles zijn in allen,
ondenkbaar God, gezegend Gij.
————–
LIED
Alle denkbare en ondenkbare levende zielen
bevelen wij U aan.
Gij hebt U toch beschikbaar gesteld,
wij mochten U roepen, hebt Gij gezegd,
‘Ik zal er zijn’ was Uw Naam.
Verstaat Gij ons nu wij U roepen,
ziet Gij door onze gezichten heen
tot in onze duistere verdeelde ziel?
Wij zijn de mens die Gij gemaakt hebt.
Gij die gezegd hebt: ‘Troost Mijn volk’,
voor hen die eenzaam tegen de grond gaan,
voor hen die niets meer hebben dan ongeluk,
is er geen troost, geen woord dat redt.
Zijt Gij de vriend die hen omhoog haalt?
Hoor allen die om vrede roepen
als om een onbestaanbaar geluk.
Hoor het bloed dat roept uit de aarde
dat het vergeefs is vergoten.
Hoor hen die sprakeloos zijn,
monddood, gemarteld, waar ter wereld niet.
En de doden, vergaan in de aarde,
verstrooid op de wind, voorgoed onvindbaar,
en allen die weg zijn gegaan zonder groet –
wat heeft met hen gedaan
Hij die nooit varen laat
het werk van zijn handen?
Gij die in den beginne hebt geroepen
licht, en de duisternis vluchtte,
dag, en de nacht kromp ineen,
mensen, en uit het onbestaanbare
werden wij mensen.
Gij die zin gegeven hebt aan ons bestaan,
Gij die ons hart verwarmd hebt,
grondvest opnieuw dit huis vol mensen,
deze aarde.
Tot vrede strekke ons Uw Naam
Ik-zal-er-zijn.
————–
STILTE
————–
LEZING – Uitwisseling: Mc 1, 4-15
Zo trad Johannes op in de woestijn en doopte; hij preekte een doopsel van bekering tot vergiffenis van zonden.Heel de landstreek Judea en alle inwoners van Jeruzalem trokken naar hem uit en lieten zich door hem dopen in de rivier de Jordaan, terwijl zij hun zonden beleden. Johannes ging gekleed in kameelhaar met een leren gordel om zijn lendenen; hij at sprinkhanen en wilde honing. Hij predikte: ‘Na mij komt die sterker is dan ik, en ik ben niet waardig te bukken en de riem van zijn sandalen los te maken. Ik heb u gedoopt met water, maar Hij zal u dopen met de heilige Geest.’
In die tijd vertrok Jezus uit Nazaret in Galilea en liet zich in de Jordaan door Johannes dopen. En op hetzelfde ogenblik dat Hij uit het water opsteeg, zag Hij de hemel openscheuren en de Geest als een duif op zich neerdalen. En er kwam een stem uit de hemel: ‘Gij zijt mijn Zoon, mijn veelgeliefde; in U heb Ik welbehagen.’
Terstond dreef de Geest Hem naar de woestijn. Veertig dagen bracht Hij in de woestijn door, terwijl Hij door de satan op de proef werd gesteld. Hij verbleef bij de wilde dieren en de engelen bewezen Hem hun diensten.
Nadat Johannes was gevangengenomen, ging Jezus naar Galilea en verkondigde er Gods Blijde Boodschap. Hij zei: ‘De tijd is vervuld en het Rijk Gods is nabij; bekeert u en gelooft in de Blijde Boodschap.’
————–
OVERWEGING (Alex Kinnet, juni 2021)
Johannes de Voorloper was de zoon van een wetsgetrouwe tempeldienaar, priester en Rome onderhorig.
Johannes brak aldus door zijn oproep tot bekering met het status quo, verwierp Rome en contesteerde de Tempelautoriteit. Een revolutionair avant la lettre!
Jezus werd zijn volgeling (sic!).
Wat heeft de kerkelijke verkondiging er eeuwenlang van gemaakt? Zeker geen revolutionair élan, wel een piëteitsvol verhaal.
Terug naar het verhaal. De context is duidelijk: iedereen in bezet Romeins gebied moest het Romeinse “sacramentum” in woord en daad maken op doodstraf bij weigering.
In christelijk zin, vastgelegd vanaf de vroegste Joods/Christelijke en Christelijke Gemeenten, was dit beperkt in gebruik voor doop en avondmaalsviering. Sacrament was dus een anamnesis en een hiermede verbonden engagement, ingesteld door Jezus zelf volgens de Schriften.
In plaats van de Romeinse heerschappij en Cesar als goddelijke Heer, was doop ondergaan en maaltijdsviering een aanvaarding van het Rijk Gods en Gods Heerschappij en Jezus als zijn menselijke mond, als Licht van de wereld.
De Romeinse bezetter en politieke en Tempel collaborerende autoriteiten vonden dit een uiterst gevaarlijke situatie, een oproep tot omverwerping van hun Imperium. Hiertoe werd door Johannes en Jezus zeker opgeroepen. De onderdrukking en duizenden kruisdoden van Joden en Christenen was dan ook eeuwenlang het gevolg ervan.
Onze doop en onze tafelgemeenschappen zijn dan wel in geloof, liefde en hoop een aanvaarden van het gaan van de Weg, in Jezus licht, leven, sterven, verrijzen en werken van barmhartigheid en opstanding, maar ze zijn geen symbolische handelingen. Meer nog: het dagdagelijks realiseren van het komen van het Rijk Gods. Soms moeizaam, meestal onvolkomen maar elkaar steunend en dragend als een gemeenschap in de Liefde.
De aansluiting bij Johannes, de oproep tot bekering en afkeer van valse macht/gezag en uitbuiting werd na zijn doop in de Jordaan bevestigd door Gods Woord dat hem tegelijkertijd benoemde tot Zijn gezant/messias en geliefde Zoon.
Jezus trok zich terug in de woestijn om uitgerijpt te worden voor Gods Liefde en er zich volkomen aan te onderwerpen, in alle vrijheid en na lang gebed en overweging.
De prediking van Jezus was dan ook vervuld van de liefde voor wat hij noemde, zijn Vader, en die hij verkondigde voor alle mensenkinderen.
Aldus stond Jezus voor zijn Goddelijke Vader, die voor hem de ultieme autoriteit was. De Ultieme Realiteit waarin en waaruit ihj leefde en ook opriep tot navolging.
Ook voor ons, christenen, Mensen van de Weg, zijn het onzekere, woelige tijden met geweld, oorlog, onderwerping, ontmenselijking van individuen en gemeenschappen en uitbuiting van natuur en de menselijke vrijheid. Zich confirmeren met het geldende gezag lijkt dan soms ook de beste tactiek om te overleven.
Maar ook in de grote politiek en de dagdagelijkse activiteiten schipperen wij, ik althans, toch nog uit eigenbelang of angst, stellen wij ons eigen welvarend, rustig leven boven mededogen en een rechtvaardige houding. Onszelf vergoelijken, daarin blijken we allen, in meer of mindere mate, erg inventief. Al vlug, tè vlug zeggen “Het gaat boven onze krachten en mogelijkheden; we moeten realistisch zijn.” klinkt het alom als excuus.
Maar hierdoor trekken we ons terug uit de realisatie van het Koninkrijk der Hemelen.
De keuze blijft ons eeuwig achtervolgen, zeker wij, de ouderen, gepokkeld en gemazeld in het oude katholiek geloof van onze voorvaderen.
Moeten wij nog actiever de oude, valse zekerheden en excuses afwerpen, zoals de Erfzonde, aanleiding tot menselijke zwakte en zondigheid, dat zogezegd door de doop werd afgewassen?
Moeten wij niet nog minder dan vroeger geloven in stellingen, dogma’s en voorschriften, om meer de zaligspreking in praktijk brengen, vooreerst ten opzichte van onszelf, daarnaast van onze naasten en – naar godsvrucht en vermogen – steeds uitbreidend naar onze vreemde naasten?
Durven te doen wat recentelijk een Duitse kardinaal Marx heeft gedaan?
Ieder van ons op eigen gebied en vanuit eigen mogelijkheden, hoe beperkt ook en hoe onvolkomen ook.
Onze kleine gemeenschap is bij uitstek dé plaats van actie, ondersteuning, een mini laboratorium van wat in grotere kring mogelijk zal zijn. Elkaar beluisterend, ondersteunend en leven met onmogelijkheden, moeilijkheden en onze menselijk uiteenlopend karakters. Elkaars lasten dragen en vreugden delen.
De steeds boeiende bevestiging dat het Mysterie van de schepping en haar drager en partner ervan, “god” genoemd, die steeds, zoals Huub dat verwoordt, onze beste, betrouwbaarste Vriend voor het Leven blijft.
We vallen, maar steeds staan we recht en gaan, kruipen als het moet, verder op de Weg waaraan nog veel getimmerd moet worden door ons allen, volgelingen van Jezus van Nazareth…
Vergeten wij intussen niet wie we zijn:
St-Augustinus verwoordde dit steeds bij de uitdeling der gaven: “Ontvang wie je zelf zijt.”
————–
DELEN EN OPDRAGEN VAN VREUGDE EN VERDRIET
————–
VREDESWENS
Laten we onze vrede en welzijnswensen van ver, maar verbonden en persoonlijk delen.
————–
TAFELGEBED
Moge ons voor waar verschijnen
die genoemd wordt zoon der mensen
die gezegd wordt dood maar levend
die gehoopt wordt mens voor allen.
Moge ons verschijnen deze,
niet in droom, in stand van sterren,
niet als spiegelbeeld in water,
maar in mensentaal van liefde.
In dit mensenbrood gebroken,
levenskansen, recht voor allen,
in het drinken van de beker,
in vergeving en ontferming.
Moge ons verschijnen deze,
ogenlicht en levensadem,
knecht en koning, lam en herder,
lieve meester, woord van God.
————–
ONZE VADER
Onze Vader verborgen,
Uw Naam worde zichtbaar in ons.
uw koninkrijk kome op aarde,
uw wil geschiede, een wereld
met bomen tot in de hemel,
waar water, schoonheid en brood,
gerechtigheid is en genade.
Waar vrede niet hoeft bevochten,
waar troost en vergeving is
en mensen spreken als mensen,
waar kinderen helder en jong zijn,
dieren niet worden gepijnigd,
nooit één mens meer gemarteld,
niet één mens meer geknecht.
Doof de hel in ons hoofd,
leg uw woord op ons hart,
breek het ijzer met handen,
breek de macht van het kwaad.
Van U is de toekomst kome wat komt.
————–
NUTTIGEN VAN BROOD EN WIJN
————–
VOORBEDEN
Alle denkbare en ondenkbare levende zielen bevelen wij U aan.
————–
LIED
Heer onze Heer, hoe zijt Gij aanwezig
en hoe onzegbaar ons nabij.
Gij zijt gestadig met ons bezig,
onder uw vleugels rusten wij.
Gij zijt niet ver van wie U aanbidden,
niet hoog en breed van ons vandaan.
Gij zijt zo mens’lijk in ons midden
dat Gij dit lied wel zult verstaan.
Gij zijt onzichtbaar voor onze ogen
en niemand heeft U ooit gezien.
Maar wij vermoeden en geloven
dat Gij ons draagt, dat Gij ons dient.
Gij zijt in alles diep verscholen,
in al wat leeft en zich ontvouwt.
Maar in de mensen wilt Gij wonen,
met hart en ziel aan ons getrouwd.
Heer onze Heer, hoe zijt Gij aanwezig
waar ook ter wereld mensen zijn.
Blijf zo genadig met ons bezig
tot wij in U volkomen zijn.
————–
ZEGEN
Laat ons nu, toegerust met Gods Zegen en Zijn vriendschap, gaan in vrede +
Een warme vaderdag aan allen die vader zijn, zich vader voelen, aan de vaderlijke gevoelens in elk van ons!
————–
Met dank aan
- Alex Kinnet met ondersteuning van Kevin Mouton voor deze huisliturgie
- Lieve Boone en Lut Cauberghs voor de muzikale ondersteuning
- Patrick Delanoeye voor de website
————–
Via deze link is het mogelijk opmerkingen te bezorgen over deze en vorige viering(en).
————–