Jan Geerts

Drs. Johannes Geradus Maria – kortweg ‘Jan’ – Geerts zag in Bavel het levenslicht op 1 september 1929 en sloot voor altijd de ogen op 2 juli 2015 in Breskens.
Hij was theoloog en filosoof.
In de beginjaren van De Lier kwam hij op zondagmorgen steevast met zijn blauwe Volvo vanuit het Zeeuwse Breskens naar Brugge om zijn vaste plaats in te nemen in de kapel van het Sint-Leocollege.
Af en toe deed hij een toespraak in de zondagsviering.

Op zondag 8 juni 2014, tijdens de feestelijke viering van ons  10-jarig bestaan (zie foto boven), hield hij ons deze droom voor i.v.m. de toekomst van De Lier:
Wij, de kleine groep van getrouwen die elke zondag hier in het Sint-Leocollege bijeenkomt. Vandaag bezinnen wij ons op de volgende 10 jaren:  hoe is onze droom?
Ik denk bij deze vraag aan de profeet Elia in het boek Koningen. God zegt daar tegen de profeet:
Ga naar buiten en treedt voor de Heer op de berg.  Toen trok de Heer voorbij. Er ging een zware storm voor de Heer uit, maar de Heer was niet in de storm. Op de storm volgde een aardbeving, maar ook  daarin was de Heer niet. Toen volgde het vuur, maar de Heer was ook niet in het vuur.   Op het vuur volgde het suizen van een zachte bries.   Daarin spreekt God, in het suizen van een zachte bries.
God zegt daarmee “Ik ben niet op de plaatsen waar je mij normaal zou verwachten, maar in “de stem van dunne stilte”. Niet in gedruis en geraas.  Het heilige is niet te vinden op grote plaatsen maar op stille plekken, op momenten van verwondering, zoals bij de geboorte van een kind, bij een sterfbed. In het lawaai van de moderne tijd zoeken naar “de stem van dunne stilte” is zoeken naar het heilige in de levens van concrete, individuele mensen.
Waartoe is deze, onze geloofsgemeenschap, in dunne stilte,  dan geroepen? Ik denk dat wij geroepen zijn om zelf vorm te geven aan kerk zijn; dat wil zeggen een gemeenschap te zijn die gelooft in eigen kracht en eigen inzicht; die daarvoor niet wacht op de autorisatie van hogerhand; ik denk ook aan  een gemeenschap die trouw is aan de traditie, hetgeen iets anders is dan zich schikken en plooien naar de hiërarchie.
Ik geloof in de kleine groep van mensen zoals wij in het leven van elke dag in klein verband met elkaar samenleven, zodanig dat wij elkaar nabij zijn en elkaar bezielen, met elkaar leven in bezield verband; de gemeenschap die om elkaar geeft, die begaan is met elkaars lief en leed, voor elkaar zorg draagt en elkaar ondersteunt. Ik geloof in de gemeenschap die dit elke zondag viert en dit uitdraagt.
Dit wens ik ons toe;  zo zijn wij De Lier.  

Voor zijn uitvaartdienst had Jan zelf al de teksten en liederen gekozen:
Openingsgebed: Psalm 23 – De Ene is mijn herder
Lezing: Openbaring 21,1-7
Liederen van Oosterhuis:
– Zoals een moeder zorgt
– Stem als een zee
– Uit staat en stand
– Gezegend de onzienlijke
– De steppe zal bloeien